استان هرمزگان در طول سالیان دراز، پرورش دهنده ذوق هنرمندان بسیاری بوده که راویان راستین فرهنگ این منطقه و انتقال دهنده میراث گرانبهای موسیقی و ادبیات شفاهی اقوام گذشته به دوران پس از خود بوده اند. درگذشته تمامی آیین های مهم به همراه ساز و آواز برگزار می شده و کسی در روستا تنها به دلیل اینکه حال و هوای خواندن یا نواختن داشته دست به اینکار نمی زده است بلکه بایستی قوانین حاکم یعنی آداب و سنن حکم آنرا می دادند و بدین ترتیب بود که یک اثر هنری موجودیت می یافت . این ملودی ها توسط کسانی خلق می شد که در آغوش طبیعت تنها برای تسکین آلام و آرزوها ،عشق ها و ناکامی ها و به طور کلی جلوه های گوناگون زندگانی ساده خود نواخته می شد و شگفت آنکه هر چند محصول ذوق و استعداد افراد عامی و عادی است چنان مورد پسند واقع شده و کارایی داشته که سال ها و بلکه قرن ها باقی مانده و استمرار یافته و سینه به سینه منتقل شده است.
ای مطلب کوتاهی هسته از وبلاگ کاکای خوبوم فرهاد محمدی
ناخدا نه خسته.
از ایکه به مطالب مه ارادت اتستن ممنونم.همیشه پایدار بشی.