عزاداران خاموش

نمی دانم که مرده بود که این طور همه خاموش بودید .از میان شیار های نمور دیوار دیدمتان . چرا صبر نکردید من هم چند قدمی همراهتان بیایم؟ کجای میبریدش. شاید من او را می شناسم . صبر کنید . تکه ای از من در او جامانده .آهای ... آهای. مرا هم ببرید . گلویم دیگر توان ندارد . شاید هم شما ها گوش ندارید . من خسته نشده ام . احمق ها !!! آن که می برید منم .منم .

 ای سواران سیاه پوش - سرشار از حماقت و خاموش . به خدا سلام مرا برسانید . بگویید امشب می بینمش . یعنی هر شب می بینمش . بگویید من لبخند می زنم . گور پدر تمام لحظه های شاد . آری . بروید .شما طاقت ادبیات مرا نداشتید. هیچ کس ندارد . او که داشت شما می بریدش . شما ها کورید . شما ها کرید . فکر کردید گریه می کنم ؟ ها ؟ ها ؟ من هم به زودی مثل شما خواهم شد . غصه نخورید . می دانم دلهایتان را بریده اند و جایش کاه و یونجه برای الاغ های دشتهای دور گذاشته اند .

آخر مرا کجا می برید ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

Rld Nd'v

بی شک تو را با هزاران ترانه سروده اند

. . .

نفرین شده (2)

بوی در یا می آمد . همه جا خاموش بود . مثل جهل .
دیوانه وار دستانش را که فقط استخوان ِ خون آلود شده بود درون تنه ی درخت فرو می برد و در جستجوی روح درخت فریاد می کشید . نادانی تا چه حد ؟ جنگلی عمیق روی شن های تاریک . تاریکی عمیق روی شن های جنگل .
چند لحظه ای بیشتر نگذشت که چشمانش را از کاسه در آورده بود و دیوانه وار می خندید . سرش را که از وسط سینه اش بیرون آمده بود به هر طرف می چرخاند .
شب لالایی گفت . روز خوابید . خورشید مرد . ماه رفت .